امروزه در بسیاری از ساختمانها و تجهیزات مورد استفاده در آنها از پنلهای خورشیدی فتوولتاییک به منظور تامین بخشی از انرژی الکتریکی مصرفی استفاده میشود. توان خروجی و بازده پنل به دمای آن و دمای پنل ناشی از دمای محیط و شدت تابش خورشید است. بیشینهی بازده پنلهای فتوولتاییک در شرایط استاندارد (دمای 25 درجه سانتیگراد، شدت تابش 1000 وات بر مترمربع و سرعت باد 1 متربرثانیه) حدود 20 درصد است.
این بازده کم از سویی دیگر، با افزایش دمای پنل به میزان هر درجه سلسیوس، دستخوش کاهش 0.2 تا 0.5 درصدی میگردد. به عبارت دیگر چنانچه دمای پنل ناشی از تغییر در دمای محیط یا شدت تابش، 10 درجه افزایش یابد، بازده سیستم 2 الی 5 درصد مقدار اولیه افت مینماید. لذا تیرگی صفحات فتوولتاییک و متعاقباً افزایش دمای آنها در حین تابش خورشید به عنوان معضلی در بهرهبرداری از آنهاست.
علاوه بر این، افزایش دما در درازمدت، طول عمر سلولها را کوتاه میکند. به همین منظور میتوان از طریق تلفیق مواد تغییرفازدهنده در پنلهای خورشیدی فتوولتاییک، به تثبیت دمای پنل و پافشاری در حفظ آن اقدام نمود تا از افت بازده در آنها جلوگیری گردد. دمای ذوب مواد تغییرفازدهنده برای این کاربرد، وابسته به شرایط اقلیمی و تابشی منطقه بین 20 تا 60 درجه سانتیگراد میباشد.