به طور معمول از سیستم های تهویه مطبوع جهت تامین آسایش حرارتی و برودتی ساختمان استفاده می شود. عمدتاً این سیستم ها دارای مصرف زیادی می باشند که می توان در قالب یک روش جدید با بهره گیری از مواد تغییر فاز دهنده در گستره دمایی 20 الی 28 درجه سلسیوس و جانمایی آنها در دیوارهای ساختمان و از طریق پیک سایی، موجب تثبیت دمای داخل ساختمان در دمای ثابتی موسوم به دمای پافشاری و صرفه جویی در مصرف انرژی می‌گردد.

مکانیزم عملکرد ماده تغییر فازدهنده در این کاربرد به این صورت است که در نیمه گرم سال هنگامى که حرارت محیط اطراف آن مى خواهد از دماى پافشارى (مثلاً 24 درجه سلسیوس) بالاتر رود، این ماده به شدت شروع به جذب انرژى موجود کرده، اجازه بالارفتن دما را نمى دهد. این انرژى ذخیره شده در نیمه هاى شب و به تدریج در محیط اطراف تخلیه مى گردد.

در نیمه سرد سال نیز به محض اینکه درجه حرارت بخواهد از دمای پافشاری (24 درجه سلسیوس) پایینتر بیاید، انرژى ذخیره شده خود را به محیط اطراف پس مى دهد تا مانع کاهش دما شود. با تابش خورشید و گرم شدن محیط این ماده مجدداً شارژ مى گردد.

به عنوان روش نوین دیگر، می توان از مواد تغییر فاز دهنده با نقطه ذوب زیر 15 درجه سلسیوس در داخل سیستم های تهویه مطبوع نظیر کولر، فن کویل و … استفاده نمود. استفاده از این تمهید منجر به پیک سایی در مصرف حامل های انرژی توسط سیستم های تهویه مطبوع و متعاقباً صرفه جویی در مصرف انرژی خواهد شد.